- członek stowarzyszenia
- • member
Słownik polsko-angielski dla inżynierów. 2013.
członek stowarzyszenia
Look at other dictionaries:
członek honorowy — {{/stl 13}}{{stl 7}} tytuł nadawany osobom wybitnym, zasłużonym, przyjmowanym do jakiegoś stowarzyszenia, organizacji w uznaniu zasług i osiągnięć; także: osoba mająca taki tytuł : {{/stl 7}}{{stl 10}}Nadawać komuś tytuł członka honorowego.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
członek — m III, D. członeknka, N. członeknkiem 1. B.=D.; lm M. członeknkowie, DB. członeknków «człowiek (rzadziej jednostka prawna, np. instytucja, kraj) należący do jakiejś organizacji politycznej, naukowej, społecznej itp.; osoba wchodząca w skład… … Słownik języka polskiego
stowarzyszony — stowarzyszonyszeni «należący do stowarzyszenia» stowarzyszony, stowarzyszona w użyciu rzecz. «osoba należąca do jakiegoś stowarzyszenia; członek stowarzyszenia» Solidarność stowarzyszonych. Uprawnienia stowarzyszonych … Słownik języka polskiego
honorowy — honorowywi 1. «mający poczucie honoru, godności osobistej» Honorowy człowiek. 2. «zgodny z honorem, nie urażający czyjegoś honoru» Pokój zawarty na honorowych warunkach. ∆ Sąd honorowy «sąd złożony z osób powołanych przez strony lub na mocy… … Słownik języka polskiego
mason — m IV, DB. a, Ms. masonnie; lm M. i, DB. ów «członek stowarzyszenia masońskiego; wolnomularz» ‹fr.› … Słownik języka polskiego
nowy — nowywi, nowywszy 1. «nie zniszczony, niedawno zrobiony, nabyty; świeżo powstały, świeżo założony» Nowy kapelusz. Nowe rękawiczki, ubranie. Nowy samochód. Nowe meble. Nowe domy, osiedla. Rzecz całkiem nowa, prawie nowa, zupełnie nowa. Wszystko… … Słownik języka polskiego
wolnomularz — m II, DB. a; lm M. e, DB. y hist. «członek stowarzyszenia wolnomularskiego; mason» … Słownik języka polskiego
oratorianin — m V, DB. oratorianinanina; lm M. oratorianinanie, DB. oratorianinan (oratorianinanów) rel. «członek katolickiego stowarzyszenia religijnego skupiającego osoby duchowne i świeckie prowadzące wspólne życie bez obowiązku składania ślubów zakonnych;… … Słownik języka polskiego
zwyczajny — zwyczajnyni, zwyczajnyniejszy 1. «taki jak zawsze w danych okolicznościach, niczym się nie wyróżniający; normalny, zwykły, pospolity» Zwyczajne rzeczy, sprawy. Codzienne zwyczajne zajęcia. Zwyczajne ludzkie słabości, wady. Zwyczajny tryb,… … Słownik języka polskiego
filareta — m odm. jak ż IV, CMs. filaretaecie; lm M. filaretaeci, DB. filaretatów «członek tajnego stowarzyszenia młodzieży polskiej, istniejącego w Wilnie w latach 1820 1823» Grono filaretów. Pieśń filaretów. ‹gr.› … Słownik języka polskiego
filomata — m odm. jak ż IV, CMs. filomataacie; lm M. filomataaci, DB. filomatatów «członek tajnego stowarzyszenia młodzieży wileńskiej, istniejącego od r. 1817 do 1823, założonego przez A. Mickiewicza, T. Zana, J. Jeżowskiego, mającego cele społeczno… … Słownik języka polskiego
